Προσφατα εκανα το λαθος και παρακολουθησα την Ομιχλη σε multiplex. Εχοντας διαβασει το βιβλιο αρκετες φορες στο παρελθον θεωρησα πως επρεπε να δω και την ταινια για να την συγκρινω. Προσωπικα θεωρω οτι τα περισσοτερα βιβλια του King εχουν μεταφερθει με τροπο μαλλον αποτυχημενο στη μεγαλη οθονη οπως ειναι ας πουμε η Ονειροπαγιδα ή το Καρδιες στην Ατλαντιδα χωρις αυτο βεβαια να σημαινει οτι λειπουν και οι εξαιρεσεις με ταινιες οπως ειναι το Τελευταια εξοδος.
Τελοσπαντων για να μην σας κουραζω αλλο, σχετικα με την ταινια, για οσους δεν γνωριζουν την υποθεση ομαδα ανθρωπων παγιδευετε σε super market της περιοχης οταν Ομιχλη εξαπλωνεται σε αυτην. Γρηγορα ανακαλυπτουν οτι προκειτε για ομιχλη που κρυβει τερατα μεσα της.
Ετσι απλα η ομιχλη σε βαζει στην κλειστοφοβικη ατμοσφαιρα της. Χωρις να εχει τα εφε που σε τρελανουν και χωρις να διεκδικει το τιτλο του blockbuster της χρονιας, η ταινια σου φερνει κατι απο την ατμοσφαιρα των ταινιων του 80' και του 70' με μια πιο συγχρονη αισθητικη.
Με μηνυματα αντιμιλιταριστικα και πολυ περισσοτερο αντιχριστιανικα οπως ακριβως και στο βιβλιο σε οδηγει σε ενα πραγματικα παρα πολυ καλο τελειωμα.
Οποτε αυτο το post κλεινει καπως ετσι... η ομιχλη δεν ειναι η ταινια που θα σε συγκλονησει ή θα σε στιγμτισει σαν ανθρωπο ειναι μια πολυ καλη ταινια για να περασεις τον χρονο σου και ακομα περισσοτερο να σε κανει να διαβασεις το βιβλιο αν δεν το εχεις ηδη κανει στο παρελθον. Εγω παντως το καταδιασκεδασα.

p.s. Οταν φτανουμε σε σημειο να γελαμε με κομματια οπως το "the host of sheraphim" των Dead can dance τοτε σημαινει πως υπαρχει πολυ μεγαλο προβλημα... (για να εξηγηθει και ο τροπος που ξεκιναει το post)